Wolni w sieci

Czy wyobrażaliście sobie kiedyś idealny Internet?  Taki, w którym ludzie odnosiliby się do siebie z szacunkiem. Taki, który by nie uzależniał, służył tylko dobru, edukacji, dzieleniu mądrymi przemyśleniami, inspirowaniu innych do tworzenia i działania. Taki, w którym ludzie mogliby sobie ufać i który nie niósłby ze sobą ryzyka oszustw, manipulacji ani agresji... Chyba każdy wie, że póki co Internet rajem nie jest, i że świat wirtualny nie tylko odzwierciedla świat realny, ale wręcz pokazuje to, co w nas dobre i złe w jeszcze bardziej krzykliwych i kontrastowych barwach.  Mimo to, nadal możemy uczynić Internet trochę lepszym miejscem - dla nas i naszych dzieci. Lepszy Internet zaczyna się od nas i od nich. Poniżej kilka wskazówek: 1. Pozytywny kontent:  by uczynić Internet lepszym miejscem, zacznijmy od treści, jakie my sami tam umieszczamy. Nauczmy nasze dzieci rozważnego pisania, jasnego, atrakcyjnego formułowania myśli oraz odnoszenia się do innych z szacunkiem. 2. K

6 lutego, jak co roku w lutym, w ponad stu krajach, obchodzono Międzynarodowy Dzień Bezpiecznego Internetu. W Polsce odbył się on pod hasłem:  " Dzień Bezpiecznego Internetu: tworzymy kulturę szacunku w sieci".

Ostatnio mój syn oznajmił, że na ósme urodziny chciałby dostać smartfon. Aby wytłumaczyć mu dlaczego tak się nie stanie, sama też musiałam skonfrontować się z tym pytaniem. - Dlaczego? Czy chodzi o pieniądze, łatwy dostęp do zawartości internetu, nieograniczony dostęp do gier? Tak, to wszystko prawda, ale w gruncie rzeczy chodzi o coś innego. Chodzi o relacje. Elektroniczne gadżety zbyt często, stają się alternatywą dla relacji. Zamiast w kawiarni spotykamy się na czacie. Zamiast złożyć życzenia osobiście lub telefonicznie wysyłamy SMS-a. Zamiast spotkać się z przyjaciółmi na wspólne oglądanie zdjęć z wyprawy przesyłamy im link do albumu w "chmurze". To takie wygodne, takie szybkie, takie nieangażujące... Tak łatwo zapomina się o wartości bezpośrednich relacji, o wartości ich wzajemności, o wartości tej wymiany - energii, spojrzeń, tonu głosu, uśmiechów i łez... Tak się ostatnio ułożyło, że w ciągu kilku tygodni miałam do przekazania dwie wiadomości: jedną bardzo

Filimundus to szwedzka wytwórnia gier na tablety i smartfony. Kilka z nich przetestowaliśmy i serdecznie je polecamy ponieważ są to gry: rozwijające wyobraźni, logiczne myślenie i kreatywność dopracowane pod względem graficznym przyjazne, bez przemocy itp. zabawne Pierwsza z przetestowanych przez nas gier to Pettson's Inventions . Zainteresuje na pewno nie tylko fanów serii książek o Petsonie i Findusie Svena Nordqvista. Natomiast ci, którzy tych książek nie znają, być może tym chętniej po nie sięgną. Gra jest bardzo pomysłowa, chodzi w niej o to, by odpowiednio układając różne przedmioty codziennego użytku (takie jak: kosz, lejek, wiadro, łyżka, piła, równoważnia itp. itd.) wywołać taką sekwencję zdarzeń, która doprowadzi do celu zadania. Cele zadań są przeróżne, trzeba np. obudzić babcię, ozdobić owocami tort, umożliwić pingwinowi zjazd z górki... Dzięki systemowi dyskretnych podpowiedzi gra nie jest trudna i poradzą sobie z nią już pięciolatki. Bardzo fajną funk

Dzisiejszy post będzie inny niż poprzednie i zapoczątkuje serię wpisów prezentujących gry, które lubimy, polecamy i które spełniają nasze kryteria (zwłaszcza, jeśli chodzi o gry dla dzieci), czyli są grami: logicznymi, bez wulgaryzmu, przemocy i seksu, pięknymi (lub chociaż ładnymi) pod względem graficznym, nie wzbudzającymi strachu, złości, agresji i innych niepotrzebnych nerwów. Samorost 3 to gra przygodowa polegająca na eksploracji przedstawionego w niej świata. Grafika jest bardzo dopracowana i po prostu przepiękna. Podobnie muzyka i efekty dźwiękowe. Eksplorując świat poruszamy się ludkiem i mamy do wykonania konkretną misję. Aby odnaleźć wszystkie potrzebne elementy musimy zmierzyć się z różnymi zadaniami logicznymi, wykazać się spostrzegawczością i pomysłowością, a czasami po prostu mieć szczęście ;) Dlatego to jest świetna gra, by grać w nią całą rodziną, tzn. my z naszymi dziećmi w wieku 7 i 10 lat tak właśnie wspólnie graliśmy. W ferie co wieczór siadaliśmy sob

Przed chwilą obejrzałam na YT wywiad z Robertem Rutkowskim, terapeutą uzależnień. Wśród pytań od fanów pojawiło się pytanie: - Jak rozpoznać, że ktoś nam bliski wpada w nałóg? - Gdy widzimy, że go tracimy. Odpowiedź Rutkowskiego przypomniała mi sytuację sprzed kilku lat: Odwiedzili nas przyjaciele z dwójką dzieci w wieku zbliżonym do naszych. Po obiedzie wybraliśmy się na spacer do lasu. Niestety zarówno w czasie obiadu, jak i wycieczki ich syn był rozdrażniony i cały czas pytał, kiedy wrócą do domu i czy zdąży "dokończyć misję". Jak łatwo się domyśleć chodziło o misję w jakiejś strategicznej grze komputerowej...  Przeważnie staram się nie wtrącać w wychowanie cudzych dzieci, tym razem jednak nie dawało mi to spokoju (w końcu to nasi przyjaciele) i przy najbliższej okazji powiedziałam przyjaciółce, co wzbudziło moją troskę. Konkretnie to, że: - sześciolatek wolał tablet niż zabawę z rówieśnikami, - nie cieszyła go wyprawa do lasu, bo ciągle myślał

Rozproszenie to drugi, zaraz po egoizmie, wróg charakteru*. A czy możecie wyobrazić sobie lepszego rozpraszacza niż Internet? - Ja chyba nie. Już nie tylko nerwowe sprawdzanie maila, jak to miało miejsce jeszcze 15 lat temu. O nie! Teraz co chwilę pojawiają się nowe wpisy znajomych na Facebooku, nowe twity, nowe filmiki na YouTube, zdjęcia na Instagramie, niezliczone inspiracje na Pinterest. I towarzyszą nam zawsze i wszędzie - na ekranach komputerów, tabletów i smartfonów. Zawsze na wyciągnięcie ręki, zawsze w zasięgu kciuka.